زمانی كه برای اولين بار ظروف يكبار مصرف وارد بازار شد، همه به خود وعده زندگی سالم‌تر
و البته راحت تری دادند. در حال حاضر سا‌ل هاست كه از اين ظروف بطور گسترده ای استفاده
می شود. كسانی كه حداقل يک وعده غذای خود را در ادارات و سازمان‌ها میل می کنند، از
جمله كسانی هستند كه هر روز در معرض خطرات اين ظروف قرار دارند. استفاده نابجا از ظروف
پلی‌اتيلن و پلی استايرنی (پلاستيكی) موجب آزاد شدن مواد آلی و تركيبات شيميايی موجود
در ديواره ظروف و ورود آنها به داخل مواد غذايی می‌شود كه مصرف آنها برای سلامتی مضر
است. اگر در درون اين ظروف آب جوش يا غذای داغ ريخته شود، مواد مشتق از فرآورده های
نفتی در غذا حل شده، وارد بدن می‌شوند و به دليل داشتن تركيبات خاص منجر به بروز سرطان
های مختلف می‌شود. اين خاصيت به خصوص در مورد ظروف يکبار مصرف شفاف كه آسان تر در
مواد غذايی و آشاميدنی داغ حل شده و در جامعه كاربرد بيشتری هم دارند، بسيار حائز اهميت
است.
در هنگام ساخت ظروف پلاستیکی و یکبار مصرف، مواد شيميایی زيادی مانند پايداركننده
ها، روان‌كننده ها، نرم‌كننده ها، رنگ‌دانه ها، پركننده ها، مواد ضدالكتريسيته،
مواد مات كننده اضافه می شود كه همه اين مواد برای سلامتی انسان مضر هستند.
در کف ظروف یکبار مصرف می بایست علامات اختصاری مانند PE ،PP یا PS حک شود که بیانگر
کاربرد آن می باشد.
ظروف پلی اتیلنی (PE) رنگ برای بسته بندی و نگهداری روغن، سركه و محصولات لبنی
(شیر و دوغ) و مواد غذایی با حرارت بالا و مرطوب مناسب است.
ظروف پلی پروپیلنی (PP) سفید رنگ برای بسته بندی محصولات لبنی (ماست، خامه، پنیر) و
همچنین زیتون و مواد غذایی با حرارت بالا و مرطوب بلامانع بوده و اخیرا" در جهان به
جای لیوان های یکبار مصرف شفاف از لیوان‌های پلی پروپیلنی استفاده می شود.
ظروف پلی استایرنی شفاف كه به نام (GPPS) نیز معروف است برای تولید لیوان و ظروف یکبار
مصرف فقط برای مواد غذایی در دمای معمولی توصیه می شود ولی نمی توان از آن برای نوشیدنی
های داغ (چای، شیركاكائو و قهوه) و مواد غذائی با حرارت بالا استفاده کرد.
باتوجه به موارد فوق استفاده از ظروف يکبار مصرف شيشه‌ای و كاغذی بهتر از ديگر انواع
آنها است و در دنيا استفاده از ظروف پلی استايرن و PVC منسوخ شده و بايد از رده خارج
شوند.
